‘Ik moet een blog schrijven’. ‘Ik moet niks’. ‘ Ik wil een blog schrijven’. ‘Het lukt niet’. ‘Kak, niks lukt’. ‘Ik verveel me’. ‘Ben moe, heb pijn, au, voel me vreselijk’. ‘Ik ga maar weer slapen’. ‘Vind iedereen zo lief dat ze aan me denken en me dat laten weten’. ‘Ik moet antwoorden’. ‘Het lukt niet’. ‘Ik wil wat doen’. ‘Het lukt echt niet’. ‘Ik ben weer wakker’.
Zonder te overdrijven, goedemorgen, ik heb vier dagen in mijn bed gedweild. Mijn bed is mijn beste vriend, samen met mijn kussen. Vanmorgen werd ik wakker en dacht ik ‘geloof dat het nu wel iets beter gaat’ en dat denk ik nu nog, vind ik fijn. Wat misschien nog veel fijner is, is dat ik sinds maandag over de helft ben, want de 4e kuur stroomt door mijn aderen. Het blijven er zes, meer worden het niet, want op de echo is gebleken dat de chemo goed aanslaat en dat het kreng krimpt. Het ziet er dan ook naar uit dat ik eind oktober de laatste zal ondergaan en na een maand herstel zal worden geopereerd. Na deze operatie volgt nog een reeks bestralingen, dagelijks voor een periode van 4 weken en 1 dag. De grootste opluchting is dat ik het weer kan overzien en met een klein beetje ‘geluk’ proost ik op oudejaarsavond op een kankervrij Nieuwjaar.
Dit is bij lange na nog niet alles wat ik wil schrijven en er volgt snel meer, even mijn vingers en hersenen wakker schudden onder de douche, want ik ruik chemisch…en ik moet nog even mijn gedachten ordenen.
De Loesje voor vandaag is meer dan treffend (vrijdag 14 september 2012), ‘chaos is niet alleen maar een theorie’. Ik ga even orde scheppen in de praktijk, tot heel gauw!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten