Drie-eenheid

Deze vrijdag kreeg ik van mijn Opa en Oma een mooi en bijzonder cadeau. Een bedel, om aan een ketting of armband te doen, met daarop de drie tekens die voor ‘ons’ een bijzondere betekenis hebben. De drie-eenheid: geloof, hoop en liefde. Deze drie staan symbool voor Saintes Maries de La Mer, een idyllisch wit stadje aan de zuidkust, in de Camargue, omringd door paarden en flamingo’s. Het stadje doemt op vanuit een prachtige vlakke omgeving en van ver zie je enkel de toren van de enige kerk, het gevoel aldaar vergt ervaring en is niet te beschrijven.

De drie-eenheid draag ik niet alleen om mijn nek op dit moment, het draagt zoveel verder dan dat. Hoewel de volgorde nu zoek raakt, is er geen andere optie dan te beschrijven waarom ik vanavond kramp in mijn kaken en in mijn buik heb. Deze zaterdag was ik met een bijzondere groep, bijzonder is beter dan apart is mij verteld, hoewel ‘apart’ toch ook zeker van toepassing is, op het festival Concert at Sea in het zon- en regen overgoten Zeeland. Het donkere, maar onzichtbare wolkje dat ik zo vrees en voortdurend boven mijn hoofd hangt ben ik onderweg kwijt geraakt. Wat was dit een geweldige zaterdag, met leuke gekke mensen, schaamteloos, goede muziek, heerlijk dansen, verschrikkelijk lachen. Groots, in alle opzichten.

Dat op deze zotte zaterdag een zorgeloze zondagavond zou volgen had ik niet verwacht. Ergens deze twee weken heb ik aangegeven graag op de foto te willen met mijn lieve vriendinnen. Nu ik me nog goed voel, haar heb en bovenal omdat het me heerlijk leek ze allemaal samen te zien. Leiden Ordinair, ofwel Culinair leek mij in ieder geval de mogelijkheid samen te komen, want dat vind ik de afgelopen weken nog zo veel fijner dan ik het normaal vind. Moeilijk realiseerbaar eveneens, druk bezet zijn we allemaal en uiteindelijk proostte ik, niet minder gezellig, op Ordinair met één van hen. Tot ik mijn ooghoek een mooie verschijning zag en zo volgde er nog zes, met mijn hart in mijn keel en tranen in mijn ogen besefte ik dat het ze was gelukt, verrassing!! Lieve schatten, al het naars dat ik jullie genoemd heb is niet gemeend, zelden ben ik zo intens gelukkig geweest. De reden van ons samenzijn, foto’s maken, met een geweldige en lieve fotografe, en niet onbelangrijk wijn, veel wijn. Wat heb ik genoten en zo verschrikkelijk gelachen, zelfs nu nog krijg ik de glimlach niet van mijn gezicht. Zonder enige twijfel was dit de leukste verrassing en één van de meest bijzondere avonden van mijn leven, ik kan jullie niet genoeg bedanken, toch zal ik het nog heel vaak doen. Zelfs als ik het resultaat in handen heb, hopende dat ik mijn ogen op een van de foto’s open heb. HEERLIJK. De drie-eenheid: geloof, hoop en liefde staat nog altijd als een huis, de uitbreiding ‘jullie’ is echter essentieel. Dit geldt niet minder voor de andere lieve mensen die dichtbij mij staan, maar deze kus is toch echt even voor jullie en voor jullie alleen: KUS.