Meerdere malen al is in het ziekenhuis
gevraagd of ik de behoefte voel met ‘iemand’ te praten. Ik ga er vanuit dat er
met die ‘iemand’ een persoon wordt bedoeld die zich bezighoudt met de psychiatrie
en zich graag verdiept in het geestvermogen van de mens. Ik voel daar op het
moment nog erg weinig voor, vooral omdat ik het laatste zelf zo’n prettige
bezigheid vind. In het kader ‘verbeter de wereld begin bij jezelf’, neem ik dit
advies ter harte en ga ik met mijzelf in gesprek. Gezien ‘iemand’ vrij
karakterloos is en ik moeite heb deze persoon te visualiseren heb ik er voor gekozen
‘Cousin Itt’ (Adams Family, http://addamsfamily.wikia.com/wiki/Itt_Addams) als mijn persoonlijk klankbord te verheffen. Itt en
ik zijn al jaren erg intiem, strikt platonisch, bij een laatste IQ test werd
hij rond de 300 geschat, hij praat wat vreemd hoog, voelt zich vaak onbegrepen
(mede door zijn stemgeluid), heeft veel verborgen talenten, maar kiest ervoor
ze verborgen te houden omdat hij liever niet in het openbaar verschijnt. Met
toestemming van Itt stel ik jullie toch even aan hem voor:
Itt: Vandaag ga ik de deur niet uit Venna, ik heb net als
gisteren en alle dagen ervoor zo’n badhairday.
Venna: Zo erg kan het toch niet zijn Itt, tenminste niet erger dan alle andere dagen? Bovendien,
als iets je al zo lang tegenstaat, maar er niets aan kunt veranderen, is het
dan niet beter te accepteren? Weet je Itt, zo’n badhairday duurt ook maar een
dag, morgen kan alles anders zijn.
Itt: Daar weet jij alles van…
Venna: Er was eens een haar die naar beneden viel en er
volgden er binnen aanzienlijk korte tijd meerdere…Geen sprookje geschikt voor
kleine kinderen, het einde van het sprookje is nog niet in zicht, maar ik
vertrouw erop dat het een happy end heeft. Op de 12e dag van de
chemo werd mijn haar dof en lag op woensdagochtend mijn kussen vol, gedurende
de dag leek ik net klein duimpje en liet ik overal plukken achter. Is er al een
sprookje met een stofzuiger Itt, want die verdient toch zeker een hoofdrol, ik
had geen idee dat ik zoveel haar op mijn hoofd had, er leek geen einde aan te
komen. Omdat ik graag naar buiten wilde besloot ik een hoofddoek om te knopen,
aan de gezichtsuitdrukking van de cassière te zien was dat het eerste moment
dat ook andere mensen konden zien dat ik ziek ben. Dat is wel even omschakelen,
maar eerlijk is eerlijk, ook ik zou kijken, alleen niet met mijn onderlip op
mijn borst. Vrijdag ochtend was ik de jeuk van al die losse haren zo zat dat
mijn moeder de tondeuse erover heeft gehaald. Lang geleden dat ik mijn schedel
zag, maar ze ziet er na jaren tegen muren oplopen en tegen dezelfde steen
stoten nog altijd gaaf en bultloos uit.
Itt: Blij te horen dat je een gaaf hoofdje hebt, lekker koel
ook, je bespaart op shampoo en hebt geen tweede handdoek meer nodig, bespaart
water, ik zie voordelen. Ja, dat is het paradoxale aan die chemotherapie, het
mag dan wel alle zieke cellen in je lijf vernietigen, het doet hetzelfde met de
gezonde…die je zo hard nodig hebt. Je bent ziek, je voelt je niet zo, je wilt
beter worden, krijgt daarom chemo en wordt vervolgens wel ziek. Ben je erg ziek
geweest van de tweede kuur?
Venna: Ik stel mijn begrip van ‘ziek’ zijn constant bij, dus
ik denk dat het antwoord op je vraag nee moet zijn. Het is toch fijn er al één
gehad te hebben, zodat je voor zover mogelijk kunt voorbereiden op wat er komen
gaat. Het kan vriezen of dooien zogezegd en het vroor, maar ik houd zo van schaatsen. Hoewel de chemokuur zelf deed behoorlijk pijn.. Omdat ’s-ochtends pas
mijn bloed werd goed gekeurd moest de apotheek mijn molotovcocktail nog
brouwen, mijn aders waren weer eens moeilijk te vinden, gevolg was dat infuus
al 2 uur bovenop in mijn arm zat voordat mijn goedje er door stroomde. Omdat
het al zo lang duurde was er ook bedacht om de laatste zak niet in 2 uur te
laten doorlopen, maar in 70 minuten, niet zo prettig. Desondanks, erg gezellig,
want mijn lieve fopzusje kwam voor de 'ijshand- en voetschoenen' mijn nagels (ja ze zitten
er nog aan jeeh) even doen en ze bleef.
.JPG)
Itt: Verder geen
nare bijwerkingen?
Venna: Oh Itt,
genoeg helaas, mijn tong lijkt op een oude zemen lap met een scheur erin, een
chronisch gebrek aan speeksel en smaak. Misselijk, vreselijk moe, ik boer als
een bouwvakker en met een frequentie waarin het overbodig geworden is pardon te zeggen, kan niet naar het toilet, wat botpijn hier en daar, oh en mijn
gezicht ziet eruit alsof ik het in een pot lelijke roze verf heb gestopt, maar
verder gaat het wel. Always look on the bright side of life,
tiedomtiedomtiedomtiedom (ik kan niet fluiten, nog steeds niet). En weet je, ik
word nog steeds zo vrolijk van alle kaarten die ik krijg, mooie en
aaibare zachte knuffels over de post, bloemen van lieve mensen waarvan ik het helemaal niet verwacht en hele unieke en
liefdevolle cadeautjes. Zo waardevol, ik kan iedereen niet genoeg
bedanken, ik hoop dat ze beseffen hoeveel het voor mij betekent.
Itt: Zie je op
tegen wat nog komen gaat? Kun je ook nog een beetje leuke dingen doen?
Venna: Nee Itt, vechten tegen zaken die je echt niet veranderen kunt lijkt me zo'n energieverspilling. Ja het is eng, maar nee ik ben niet bang. Zeker
wel genoten, heb jij niet genoten van het heerlijke weer vorige week, konden eindelijk
die aardbeien uit mijn neus. Heb op een wedstrijd speedboot gezeten, Venna en
snelheid, wat een kick! Vriendjes die langs komen, ik ben zelfs even naar Texel
geweest, naar mijn zus, zwager en mijn neefje Yun. Ik lak liggend om de dag
mijn nagels in alle kleuren van de regenboog, ik lees me suf, ik slaap me nog suffer en heb slingers gemaakt van alle
kaarten die ik heb gekregen, dat staat reuze leuk. Oh en ik heb in overleg met
de oncoloog het voor elkaar gekregen dat ik drie dagen later de volgende kuur
krijg, zodat ik een goed weekend extra heb en met mijn lieve vriendjes een lang
weekend naar Friesland kan, wil je mee Itt?
Itt: Wat fijn,
dat je nog zoveel kunt, dat maakt het allemaal wel wat dragelijker en nee
Venna, ook dan heb ik een badhairday…
Venna: Ik
begrijp het Itt, ik niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten