Iemand noemde mij eigenzinnig...vind ik mooier dan eigenwijs

Vannacht heb ik uren wakker gelegen, zonder te piekeren welteverstaan, sterker nog, ik heb geen seconde bewust nagedacht over de kanker die ik heb. Ook heb ik tot nog toe slechts één keer een hele nare droom gehad, of in ieder geval een die ik ook de volgende ochtend nog herinneren kon. Deze droom had ik zo’n twee weken geleden, ik weet dat ik mijn rug brak en dat ik enkel opluchting voelde. Nu ben ik iets te nuchter om waarde te hechten aan eventuele voorspellingen of diepere lagen die sommigen ontdekken in dromen, toch heb ik de afgelopen week vaak nog even aan de droom gedacht. Deze afgelopen dagen zijn namelijk niet van een zogezegd ‘Leids dakje’ gegaan en had ik uren achtereen zo’n pijn in mijn rug, dat ik me de fictieve opluchting uit de droom bijna kon voorstellen. De injectie die ik krijg voor het in werking stellen van mijn witte bloedlichaampjes is waarschijnlijk de veroorzaker van het kwaad dat bot pijn heet. Uitleggen hoe dat voelt is nauwelijks mogelijk, maar als ik het zou moeten visualiseren bevinden zich in mijn botten kleine sterke mannetjes (ik zag geen vrouwtjes) met gebalde vuisten die zich, met zijn allen tegelijk, al stompend een weg naar buiten proberen te banen.

Op handen en knieën, de meest comfortabele houding op dat moment, heb ik toch de oncologie verpleegkundige gebeld en een soort morfine gekregen. Deze had, naar ik begrepen heb, een soortgelijke uitwerking die morfine kenmerkt. Buiten dat ik na een paar uur in ieder geval adem kon halen en de pijn dragelijk werd, bleek ik ook zo ‘stoned als een garnaal’. Het lijkt een algemeen geaccepteerd gezegde, een andere uitdrukking ervoor ken ik ook niet, toch waren Van Kooten en de Bie volgens mij de eerste die het gebruikten. Hoe zouden garnalen zich voelen vraag ik me af, voelen ze, is er een manier om daarachter te komen? Goed, ik dwaal af. De pilletjes hadden het gewenste resultaat, naast spontaan scheel kijken, indutten en misselijk zijn, was ik van de ergste pijn af.

Wat doe je verder in de zes helse dagen na een chemokuur buiten wachten op de zevende dag? Vrij weinig eigenlijk, behalve bedenken wat ik graag had willen doen als ik me iets beter had gevoeld. Ik kan ook in alle eerlijkheid zeggen dat ik me niet enkel slecht heb gevoeld, want oplevingen horen er ook bij, gevolgd door ‘ik ga even een half uurtje liggen’, om vervolgens na twee uur uit comateuze toestand te ontwaken. Ach, ik geloof dat ik er zo nu en dan maar aan toe moet geven, ook hiermee de strijd aangaan is misschien iets te veel van het goede. Keep your friends close and your enemies even closer, zoiets?

Ondertussen vult mijn hoofd zich met mooie, uitdagende gedachten en ideeën. Ik verplicht mezelf ze direct op te schrijven, want ik heb gemerkt dat ik aan een spontane vorm van geheugenverlies lijd. Het is niet zo dat ik direct door de mand val, maar ik betrap mezelf er toch op dat ik dingen vergeet binnen vijf minuten of minder. Zelfs als ik de trap oploop met het idee boven iets te gaan doen, ben ik het na 14 treden stiekem weer vergeten, gelukkig is er niemand die dat ziet.

Dan is er nog de bijwerking waarvan de zin niet begint met ‘U kunt mogelijk…’, maar waar staat ‘U gaat uw haar verliezen’ en jawel, het klopt helaas. Het begint met haarpijn en nu komen ze pijnloos naar beneden dwarrelen. Ik dacht opeens aan mijn eerste jeugd ‘liefde’ Ruben, hij woonde op een grote boerderij, die nu overigens in het openlucht museum staat en waar wij uren speelden. De bubble jungle (ken je het? Vreselijk) is er niks bij, dit was pas echt een speelparadijs en alles mocht er ook, of we deden het gewoon, dat weet ik niet meer precies. Goed, Ruben had ook een jonger broertje en ze hadden allebei een enorme bos met blonde haren en vaak mot. Op een dag liep Ruben de trap af gevolgd door zijn boze broertje die hem van bovenaan de trap nog even wilde vastpakken, hij greep en stond vervolgens verbaasd met een enorme pluk mooie blonde haren in zijn knuistje. In mijn herinnering deed het bij Ruben wel zeer op dat moment, ik weet in ieder geval dat hij schreeuwde en huilde en ik verwacht niet dat ijdelheid in zijn vocabulaire voorkwam. Die ijdelheid ken ik helaas wel, ik hoop dat ik een mooie schedel heb, geen idee eigenlijk. Wel handig voor zo’n kluns als ik dat er op you tube filmpjes beschikbaar zijn waarin wordt gedemonstreerd hoe je simpel en snel een sjaal knoopt. Kan ik ook nu en is in alle opzichten ‘het voordeel van video’ (Spinvis). Voor degene die het niet kent, voor wie houdt van briljante teksten, een kleine ode aan de Nederlandse taal en het geschreven lied:

Bent u graag alleen?
Zijn de zaken geregeld?
Bent u een ochtendmens?
Hoe zou u graag heten?
Slikt u nogal veel, in het algemeen?
Heeft u vrienden zonder auto?
Werkt u niet snel, maar wel volgens de regels?
Waar bent u tegen?
Gaan de dagen te snel?
Of is het u om het even?
Komt u vaak te laat?
Speelt u dan de clown?
Mist u iemand die al weg is al heel erg lang?
En valt er dan soms regen?

Ik ken de kamer waarin u woont
En als u huilt aan de telefoon
U danst zo mooi soms, dat zie ik ook
Dat is het voordeel van video

Ik zie geregeld voordelen, ik zie ook vaak mensen veroordelen, ik ben van mening dat mensen dat minder zouden moeten doen. Ook ben ik me er van bewust wat een Iphone doet met mijn mentale en sociale gesteldheid. Ik heb namelijk toegegeven aan de technologische vooruitgang van ons bestaan en onder druk, ben ik gezwicht voor een smart Phone, die me overigens al 2 weken niets dan plezier brengt. Heb toch het gevoel meer in het leven te staan vanuit mijn bed, bank of stoel. Toch gaan technologie en ik niet hand in hand door het leven, want de home knop van mijn Iphone heeft het begeven en gezien het feit dat dit de enige knop op het intelligente apparaat is, is deze onmisbaar voor een goede bediening. Op moment van schrijven wordt ie dan ook gereanimeerd door een dokter in Den Haag, ik vertrouw erop dat hij in goede handen is en dat het goed komt, ik word gebeld als hij uit narcose is en de operatie goed heeft doorstaan. Gelukkig mag hij vanavond weer mee naar huis, dan is mijn communicatie ader met de buitenwereld weer hersteld, pffffffffffffff.

Voor iedereen die op vakantie gaat of is, doe voorzichtig, geniet (ook van de reis). Neem veel foto’s en geniet heel bewust van al het moois en de lieve mensen waarmee je bent. Je kan alleen tijd verspillen, als je vergeet ervan te genieten (Loesje). Einde bericht.